Jaki powinien być pierwszy wpis na blogu podróżniczym? Z pewnością egzotyczny. Najlepiej napisany gdzieś na końcu świata. No i żeby na zdjęciach pojawili się uśmiechnięci autochtoni- żółci, czarni, czy niebiescy. I może jeszcze jakaś palma. Albo lepiej dwie!
Not this time.
Nigdy nie lubiłam czytać blogów (a już podróżniczych w szczególności). Te wszystkie opisy dalekich krajów, w których jeszcze nie byłam, zamiast zachwytu wywoływały we mnie zawsze inne uczucie na literę „zet”… niepohamowane uczucie ZAWIŚCI. Że oni już tam byli, już zobaczyli, już ścieżki wydeptali, białe plamy na mapie zakolorowali, a ja jeszcze nie.
A poza tym jakoś nigdy wcześniej nie miałam potrzeby upubliczniania swoich własnych podróżowych wspomnień i przemyśleń. No, ale człowiek się starzeje, perspektywa się zmienia… I co teraz robię? Z wielką pompą inauguruję powstanie MOJEGO WŁASNEGO BLOGA PODRÓŻNICZEGO. Chociaż czy on będzie taki całkiem i tylko podróżniczy to się jeszcze okaże. Jestem przecież kobietą, a kobieta jest niestała w swoich uczuciach i poczynaniach, więc wszystko może się tu zdarzyć.
No i jeszcze jedno. Podobno najważniejszą cechą dobrego blogera jest systematyczność. Bo trzeba dbać o swoich czytelników, trzeba ich pieścić i łechtać, żeby czytali i żeby komentowali. No cóż… systematyczność nigdy nie była moją mocną stroną. Nie będę więc obiecywać codziennych wpisów ani fotek z każdego miejsca, w którym się zatrzymałam, wypiłam herbatę albo zrobiłam cokolwiek innego. Ba! Prawdopodobnie nie będzie tu żadnego wpisu przez następny miesiąc, bo za trzy dni wyjeżdżam do „dzikiego kraju”, gdzie internet jest tylko jak go monsun przywieje. A ja nie mam w zwyczaju w podróży robić innych notatek niż te analogowo-zeszytowe, a zdjęcia to muszę najpierw przefiltrować i przemaglować zanim je komukolwiek pokażę. Ale jak się już z tym wszystkim uporam to ZAPRASZAM!
Jeśli po tym antywstępie nadal macie ochotę tu zaglądać to na pewno się polubimy:)
